Een groep onderzoekers is op Antarctica om onderzoek te doen naar pinguïns. Pinguïns zijn schattig, fenomenaal en cool, maar de jongste onderzoeker wil dolgraag een mammoet zien. Een wolharige mammoet, die al lang is uitgestorven en waar bovendien geen enkel bewijs van is gevonden dat er ooit eentje op Antarctica heeft rondgelopen. Maar de jonge onderzoeker komt wel degelijk een mammoet tegen: eentje op een skateboard, met een zonnebril op. Wanneer de jonge onderzoeker opgewonden verteld dat hij een mammoet heeft gezien, gelooft niemand hem, dus mokt hij: "Ik heb wel een mammoet gezien!"
"Ik heb wel een mammoet gezien!" is een hilarisch prentenboek van Alex Willmore, dat recent is verschenen is bij uitgeverij Pelckmans. Het verhaal ontvouwt zich als een stapelverhaal, waarin de jonge onderzoeker de mammoet telkens tegenkomt in steeds ongeloofwaardiger situaties en hij steeds harder moet stampvoeten wanneer niemand hem gelooft. Is er werkelijk een mammoet op Antarctica? Op een prachtige dubbele pagina waarom Willmore honderden koddige pinguïns heeft getekend, is het een ware zoektocht, maar wie goed kijkt, kan hem zeker ontdekken.
"Ik heb wel een mammoet gezien!" is geschreven en geïllustreerd door Alex Willmore. Hij studeerde illustratie voor kinderboeken aan de North Wales school of Art and Design. De prenten die hij maakte voor "Ik heb wel een mammoet gezien!" zijn erg grappig en zitten vol kleine verhaaltjes, Zo zijn er pinguïns die uitdagend hun tong uitsteken, een selfie maken terwijl ze lui in de sneeuw liggen of parmantig rondstappen met een vis onder hun vleugel. In zijn prentenboeken combineert Willmore steevast opvallende personages, zoals de jonge onderzoeker die verdacht veel weg heeft van een opstandige peuter en gekke gebeurtenissen. Want zeg nou zelf: een mammoet in een tutu op een skateboard tussen de pinguïns op Antarctica, kom je natuurlijk niet dagelijks tegen.
"Ik heb wel een mammoet gezien!" is een hilarisch prentenboek dat aansluit bij het thema winter, maar de leerkracht ook de mogelijkheid biedt om samen met de kinderen out of the box te denken. Want als een mammoet tussen de pinguïn kan skateboarden, wat is er dan allemaal nog meer mogelijk? De kinderen kunnen hun fantasie de vrije loop laten gaan en wellicht zelf een prachtige prent tekenen vol pinguïns en hun eigen verzinsels.
Op de laatste pagina van het boek geeft Willmore informatie over de wolharige mammoet. Deze is natuurlijk al lang uitgestorven, maar spreekt de meeste kinderen wel tot de verbeelding, wellicht omdat hij vaak in een adem wordt genoemd met de dinosaurus, hoewel de twee soorten nooit tegelijkertijd op de aarde hebben rondgelopen. Een duik in de geschiedenis richting de ijstijd behoort echter wel tot de mogelijkheden en "Ik heb wel een mammoet gezien!" is dan ook een heel geschikt boek om de ijstijd te introduceren in de klas..
En de mammoet uit het boek? Die moppert ondertussen in zijn grot dat hij WEL een mens heeft zien.
Reactie plaatsen
Reacties